Hipoterapia w naszej stajni
Zapraszamy na zajęcia hipoterapeutyczne, prowadzone przez licencjonowanego terapeutę. Zajęcia odbywają się tylko indywidualnie z każdym pacjentem z zachowaniem pełnego reżimu sanitarnego.
Zapraszamy dzieci do 12 roku życia. Pacjentów ze spektrum autyzmu, chorobami i zaburzeniami psychicznymi, emocjonalnymi, z zespołem Down’a, niedostosowaniem społecznym, z dziecięcym porażeniem mózgowym, z wadami postawy, skrzywieniami kręgosłupa, ze stanami po urazach czaszkowo-mózgowych, chorobami mięśni i wadami rozwojowymi kończyn oraz opóźnieniami psychoruchowymi o nieustalonej etiologii, dzieci niedowidzące i niewidome, również te ze stanami po amputacji.
Czym jest hipoterapia?
- Działanie mające na celu przywracanie zdrowia i sprawności przy pomocy konia i jazdy konnej.
- Niepowtarzalna terapia łącząca elementy rehabilitacji ruchowej, edukacji i socjalizacji.
- Jedna z form rehabilitacji wieloprofilowej, definiowana jako ogół zabiegów terapeutycznych, do których wykorzystuje się konia.
- Unikalność i uniwersalność tej metody polega na jednoczesnym oddziaływaniu ruchowym, sensorycznym, psychicznym i społecznym.
- Oferuje szerokie spektrum działania niemożliwe do osiągnięcia innymi sposobami.
- Jest przyjazną terapią „bez bólu”, a nawet zaliczyć ją można do nielicznych „terapii z uśmiechem”.
- Wykorzystuje zasady usprawniania neurofizjologicznego.
- Dzięki hipoterapii m.in. kodowany jest w mózgu prawidłowy wzorzec ruchu miednicy podczas chodu, normalizowane jest napięcie mięśniowe, doskonalona równowaga, koordynacja, orientacja w przestrzeni i poczucie rytmu oraz redukowane są skutki zaburzeń emocjonalnych.
- Celem hipoterapii jest rozwijanie i doskonalenie równowagi dynamicznej. Każdy ruch konia i osoby na nim siedzącej daje impuls do nowego układu równowagi i prawidłowego ułożenia tułowia oraz kończyn.
PODSUMOWUJĄC ODDZIAŁYWANIE HIPOTERAPII
Sfera fizyczna – podnoszenie ogólnej sprawności, normalizacja napięcia mięśniowego, torowanie prawidłowego wzorca chodu, poprawa koordynacyjnych zdolności motorycznych, głównie równowagi i poczucia rytmu, poprawa orientacji w przestrzeni i schemacie własnego ciała, stymulacja i normalizacja czucia głębokiego i powierzchniowego.
Strefa emocjonalno-motywacyjna – wzrost motywacji i akceptacji procesu terapeutycznego, zwiększenie poczucia własnej wartości, zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych.
Strefa poznawcza – stymulacja odbioru wrażeń zmysłowych, poprawa percepcji wzrokowej i słuchowej, stymulacja uwagi, pamięci, myślenia, mowy, nabywanie i rozwijanie nowych umiejętności.
Strefa społeczna – aktywizacja psychospołeczna; rozwijanie pozytywnych relacji społecznych.
HIPOTERAPIA ODDZIAŁUJE NA:
- Kodowanie w mózgu prawidłowego wzorca chodu.
Poprzez ruchy konia na pacjenta przenoszony jest wzorzec ruchowy odpowiadający ruchom człowieka w chodzie. Przesunięcia grzbietu końskiego przenoszone są na miednicę, tułów i kręgosłup, przez co mięśnie naprzemiennie się napinają i rozluźniają. Stymulacji poddawana jest równowaga, koordynacja i wiele innych czynności motoryki małej i dużej. W siadzie jeździeckim stawy kończyn dolnych są odciążone, dlatego jazda konna jest doskonałą formą treningu w sytuacji typowej dla chodu człowieka.
- Normalizowanie napięcia mięśniowego.
Ciepło zwierzęcia i rytmika ruchów konia sprawiają, że napięte mięśnie rozluźniają się. Można więc wykonywać ruchy, które zwykle sprawiają trudność. Utrzymanie prawidłowego dosiadu zmusza do prostowania się, wzmacniają się mięśnie grzbietu, brzucha, obręczy barkowej, postawa ulega czynnej korekcji. Rytm i ciepło wpływa rozluźniająco na mięśnie nadmiernie napięte oraz pobudzająco i wzmacniająco na mięśnie w przypadku obniżonego napięcia.
- Doskonalenie koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacji w przestrzeni i w schemacie własnego ciała.
- Zwiększenie możliwości koncentracji uwagi i utrzymanie zorganizowanej uwagi.
- Poprawa komunikacji.
- Zwiększenie motywacji.
- Wzrost samodzielności.
- Zwiększenie poczucia własnej wartości.
- Zmniejszenie zaburzeń emocjonalnych, reakcji nerwicowych, poprawa umiejętności relaksowania się.
- Nawiązywania pozytywnych kontaktów społecznych, wzrost odpowiedzialności.
- Dostarcza okazji do przebywania pacjenta w środowisku innym niż typowe (przyroda, zwierzęta).
Uwaga!
Na hipoterapię pacjenta kieruje lekarz prowadzący, po uwzględnieniu wskazań i przeciwwskazań. Lekarz może wskazać terapeutom wymagane kierunki oddziaływań . By hipoterapia mogła włączyć się w kompleksową rehabilitację osoby niepełnosprawnej konieczna jest współpraca lekarza, hipoterapeuty, pedagoga specjalnego, psychologa, fizjoterapeuty, logopedy oraz rodziców lub opiekunów.
Wybór formy hipoterapii uzależniony jest od możliwości i dolegliwości pacjenta:
- Terapia kontaktem z koniem – której istotą jest stworzenie emocjonalnej więzi, sytuacja terapeutyczna w otoczeniu zwierzęcia, pacjent może w ogóle nie siedzieć na koniu.
- Terapia ruchem konia – pacjent poddawany jest ruchowi konia podczas jazdy.
- Fizjoterapia na koniu – poza terapeutycznym oddziaływaniem ruchu, wykonywane są ćwiczenia
- Psychopedagogiczna jazda konna i woltyżerka – zespół działań podejmowanych w celu usprawnienia intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego i fizycznego.
METODYKA ZAJĘĆ
Zajęcia prowadzone są przez dwie osoby: certyfikowanego hipoterapeutę oraz osobę prowadzącą konia.
Zajęcia składają się z trzech części:
CZĘŚĆ WSTĘPNA:
– przygotowanie, powitanie,
– wsiadanie na konia lub oswojenie pacjenta z koniem z ziemi,
– oswojenie z ruchem konia, skorygowanie dosiadu lub ułożenia.
CZĘŚĆ GŁÓWNA:
– ćwiczenia indywidualne realizujące indywidualny plan rehabilitacyjny;
CZĘŚĆ KOŃCOWA:
– ćwiczenia wyciszające, rozluźniające oddechowe,
– zsiadanie,
– pomoc przy czyszczeniu koni, lub symboliczne podziękowanie zwierzęciu.
Sprzęt specjalny
Podczas zajęć hipoterapeutycznych wykorzystuje się przede wszystkim pasy woltyżerskie. Jazdy odbywają się zazwyczaj na oklep i bez strzemion, jeżeli jednak terapeuta uzna za stosowne, może skorzystać z siodła lub derki z popręgiem, a także ze specjalnych strzemion, które utrzymują stopę w prawidłowym ustawieniu. Do ćwiczeń (w zależności od potrzeb pacjenta) wykorzystywane są przeróżne przybory gimnastyczne i różne rodzaje zabawek (w tym sensorycznych). Urozmaicenie zajęć jest ważnym czynnikiem gwarantującym większe zaangażowanie ćwiczącego, zapobiega znużeniu i monotonii. Dodatkowo – terapeuta zyskuje narzędzie mobilizujące pacjenta i umożliwiające wykonanie niektórych rodzajów ćwiczeń (np. ćwiczenia elongacyjne, ćwiczenia zwiększające siłę mięśni, ćwiczenia usprawniające koordynację wzrokowo – ruchową, ćwiczenia rozwijające sprawność manualną, itp.)
NASZE KONIE
Są specjalnie przygotowane do pracy w hipoterapii. Ich rozmiary oraz budowa ciała są dostosowane do pracy, która wykonują, co umożliwia skuteczną asekurację pacjenta i harmonijną pracę nad dolegliwościami pacjenta. Nasze konie mają zrównoważone charaktery, są spokojne, przyjazne, ufne i łagodne.